Saab 92
admin, Czw, 2007-11-08 16:36
SAAB - samochód z lotniczym rodowodem
Część II - SAAB 92 - pierwszy seryjny samochód
Do dnia rozpoczęcia seryjnej produkcji samochodów firma SAAB przygotowywała się ponad dwa lata. Moment ten nastąpił 12 grudnia 1949 r., kiedy z taśmy montażowej zjechał pierwszy seryjny SAAB 92. Zainteresowanie autem po pierwszych publicznych prezentacjach było tak duże, że lista oczekujących sięgała 35 tysięcy osób. Zdolności produkcyjne fabryki były jednak bardzo skromne - dziennie z taśmy zjeżdżały zaledwie 4 samochody, zaś pierwszy rok produkcji zamknięto wynikiem l .246 aut.
W kwestii kolorystyki nadwozia obowiązywała podobna zasada jak w przypadku produkcji Forda T - oferowano samochody tylko w jednym, tym razem butelkowo-zielonym kolorze. Również w zakresie standardu wyposażenia obowiązywała tylko jedna wersja -De Luxe. Wersję Standard słusznie uznano za zbyt ubogą. Cena samochodu w roku 1950 została ustalona na poziomie 6.550,- koron szwedzkich.
W kwestii kolorystyki nadwozia obowiązywała podobna zasada jak w przypadku produkcji Forda T - oferowano samochody tylko w jednym, tym razem butelkowo-zielonym kolorze. Również w zakresie standardu wyposażenia obowiązywała tylko jedna wersja -De Luxe. Wersję Standard słusznie uznano za zbyt ubogą. Cena samochodu w roku 1950 została ustalona na poziomie 6.550,- koron szwedzkich.
Nadwozie auta było klasycznym dwu-drzwiowym sedanem przeznaczonym do przewozu 4 osób. Poprzecznie montowany 2-cylindrowy silnik dwusuwowy napędzał koła przednie. Jednostka posiadała pojemność 764 ccm i osiągała moc 25 KM przy 3.800 obr./min. Stopień sprężania wynosił 6,6:1. Moment obrotowy 55 Nm. Silnik był wyposażony w jeden gaźnik Solex 32 AIC i mechaniczną pompę paliwową. Chłodnica była umieszczona za silnikiem.
Sprzęgło jednotarczowe, suche plus wolne koło pozwalające na zmianę biegów bez używania sprzęgła. Wolne koło można było wyłączyć i dokonywać zmiany przełożeń w 3-biegowej skrzyni biegów w sposób tradycyjny. Dźwignia zmiany biegów znajdowała się przy kolumnie kierownicy.
Zawieszenie to drążki skrętne i hydrauliczne amortyzatory teleskopowe z przodu i z tyłu. Samochód posiadał hydrauliczne hamulce bębnowe na obydwu osiach. Hamulec ręczny działał na koła tylne. Ogumienie stanowiły opony dętkowe o rozmiarze 5,00x15.
Sprzęgło jednotarczowe, suche plus wolne koło pozwalające na zmianę biegów bez używania sprzęgła. Wolne koło można było wyłączyć i dokonywać zmiany przełożeń w 3-biegowej skrzyni biegów w sposób tradycyjny. Dźwignia zmiany biegów znajdowała się przy kolumnie kierownicy.
Zawieszenie to drążki skrętne i hydrauliczne amortyzatory teleskopowe z przodu i z tyłu. Samochód posiadał hydrauliczne hamulce bębnowe na obydwu osiach. Hamulec ręczny działał na koła tylne. Ogumienie stanowiły opony dętkowe o rozmiarze 5,00x15.
Tylne światła miały kształt kropli. Zderzaki - przedni i tylny - były dwuczęściowe, pomiędzy którymi przytwierdzano tablice rejestracyjne. Koło zapasowe umieszczone było na zewnątrz auta pod podłogą bagażnika.
Wrażenia pierwszych użytkowników były bardzo pozytywne. Samochód chwalono za dobre właściwości trakcyjne i dobre trzymanie się drogi. Prędkość maksymalna auta na poziomie 105 km/h, przyspieszenie 0-80 km/h w 22 sek.i średnie zużycie paliwa w granicach 7 Itr/100 km uznawano za bardzo atrakcyjne. Silnik cieszył się opinią niezawodnego i solidnego, zaś wnętrze pojazdu uważano za wygodne i przestronne. Oczywiście nie brakowało również uwag krytycznych i sugestii odnośnie zmian konstrukcyjnych. Samochód nie posiadał klapy bagażnika i dostęp do bagażu był możliwy tylko od wewnątrz poprzez odchylenie oparcia tylnej kanapy. Linka startera - wykonana ze struny fortepianowej była łatwa do urwania. Trudno było również utrzymać temperaturę silnika na właściwym poziomie. Pewne modyfikacje okazały się być konieczne.
Jesienią 1950 r. wyprodukowano tysięczny egzemplarz SAAB-a 92, jednakże poza poprawą jakości wykonania nie dokonano żadnych zmian konstrukcyjnych.
W roku 1952 nastąpiły pierwsze modyfikacje we wnętrzu auta. Zegary na desce rozdzielczej produkcji amerykańskiej firmy Steward-Warner zastąpiono zegarami niemieckiej firmy VDO. Pod koniec tego roku zaanonsowano kolejne zmiany, które wprowadzono do modeli na rok 1953 - większą o 53% szybę tylną, umieszczenie korka wlewu paliwa na tylnym lewym błotniku i klapę bagażnika, umożliwiającą dostęp do niego od zewnątrz. Zmiana konstrukcyjna bagażnika spowodowała wzrost jego wielkości o 32%. Akumulator -instalowany dotąd w bagażniku - przeniesiono do komory silnika.
Poprawiono również komfort podróżowania poprzez montowanie przednich foteli z owalnymi oparciami. Począwszy od 1953 r. model zyskał symbolikę „92B".
Dzięki zwiększeniu wielkości bagażnika i wyjmowanej tylnej kanapie SAAB 92B reklamowany był również jako samochód typu „van". Do przewozu niewielkich ładunków zaprojektowano specjalny pojemnik, który można było nabyć za niewielką opłatą. Auto posiadało również specjalny „pakiet sypialny" dla dwóch osób. W roku 1953 wprowadzono nowe kolory nadwozia- do butelkowej zieleni dołączył błękitno-szary, kasztanowaty (Maroon) i czarny.
Pod względem technicznym model 92B różnił się od swojego poprzednika nowym gaźnikiem Solex 32 BI, który zastąpił stosowany dotąd Solex 32 AIC. Montowano również nową cewkę zapłonową. Zmiany te spowodowały wzrost mocy silnika z 25 do 28 KM. Auto wyposażano w felgi z otworami wentylacyjnymi. Modyfikacji poddano również system oświetlenia samochodu - reflektory amerykańskiej firmy Sealed Beam zostały zastąpione marką Helia. Deska rozdzielcza, kolumna kierownicy i dźwignia zmiany biegów były malowane w kolorze nadwozia. Gałki i pokrętła na desce rozdzielczej otrzymały symbole funkcji, którym były przypisane (wycieraczki, światła, ogrzewanie itp.).
Samochód cieszył się coraz większym powodzeniem, co mobilizowało fabrykę do zwiększania tempa produkcji. W dniu 06 marca 1954 r. taśmę produkcyjną w Trollhattan opuścił 10-tysięczny egzemplarz. Przebojem na lato miał być model z tekstylnym, rozsuwanym dachem, który jednak nie cieszył się popularnością pomimo dopłaty zaledwie 600 koron szwedzkich do ceny samochodu.
W roku 1955 dokonano kolejnych modyfikacji modelu. Zmieniono kształt tylnych świateł na bardziej kwadratowe i - począwszy od samochodu z numerem nadwozia 11.001 -instalowano elektryczną pompę paliwową w miejsce stosowanej dotychczas pompy mechanicznej. Do palety kolorów nadwozia dodano kolejny - zielony w odcieniu mchu.
Pod koniec 1955 r. zaprezentowano następcę modelu 92B - SAAB-a 93, jednakże produkcja obydwu modeli w roku 1956 odbywała się równolegle. Ostatnie egzemplarze modelu 92B, podobnie jak model 93 posiadały jednoczęściowy zderzak - zarówno przedni jak i tylny. Wprowadzono również kolejne dwa kolory nadwozia - szaro-zielony i beżowy.
Ogółem powstało 20.128 sztuk pierwszego seryjnego modelu 92, z czego 14.828 aut to samochody w wersji 92B.
Wrażenia pierwszych użytkowników były bardzo pozytywne. Samochód chwalono za dobre właściwości trakcyjne i dobre trzymanie się drogi. Prędkość maksymalna auta na poziomie 105 km/h, przyspieszenie 0-80 km/h w 22 sek.i średnie zużycie paliwa w granicach 7 Itr/100 km uznawano za bardzo atrakcyjne. Silnik cieszył się opinią niezawodnego i solidnego, zaś wnętrze pojazdu uważano za wygodne i przestronne. Oczywiście nie brakowało również uwag krytycznych i sugestii odnośnie zmian konstrukcyjnych. Samochód nie posiadał klapy bagażnika i dostęp do bagażu był możliwy tylko od wewnątrz poprzez odchylenie oparcia tylnej kanapy. Linka startera - wykonana ze struny fortepianowej była łatwa do urwania. Trudno było również utrzymać temperaturę silnika na właściwym poziomie. Pewne modyfikacje okazały się być konieczne.
Jesienią 1950 r. wyprodukowano tysięczny egzemplarz SAAB-a 92, jednakże poza poprawą jakości wykonania nie dokonano żadnych zmian konstrukcyjnych.
W roku 1952 nastąpiły pierwsze modyfikacje we wnętrzu auta. Zegary na desce rozdzielczej produkcji amerykańskiej firmy Steward-Warner zastąpiono zegarami niemieckiej firmy VDO. Pod koniec tego roku zaanonsowano kolejne zmiany, które wprowadzono do modeli na rok 1953 - większą o 53% szybę tylną, umieszczenie korka wlewu paliwa na tylnym lewym błotniku i klapę bagażnika, umożliwiającą dostęp do niego od zewnątrz. Zmiana konstrukcyjna bagażnika spowodowała wzrost jego wielkości o 32%. Akumulator -instalowany dotąd w bagażniku - przeniesiono do komory silnika.
Poprawiono również komfort podróżowania poprzez montowanie przednich foteli z owalnymi oparciami. Począwszy od 1953 r. model zyskał symbolikę „92B".
Dzięki zwiększeniu wielkości bagażnika i wyjmowanej tylnej kanapie SAAB 92B reklamowany był również jako samochód typu „van". Do przewozu niewielkich ładunków zaprojektowano specjalny pojemnik, który można było nabyć za niewielką opłatą. Auto posiadało również specjalny „pakiet sypialny" dla dwóch osób. W roku 1953 wprowadzono nowe kolory nadwozia- do butelkowej zieleni dołączył błękitno-szary, kasztanowaty (Maroon) i czarny.
Pod względem technicznym model 92B różnił się od swojego poprzednika nowym gaźnikiem Solex 32 BI, który zastąpił stosowany dotąd Solex 32 AIC. Montowano również nową cewkę zapłonową. Zmiany te spowodowały wzrost mocy silnika z 25 do 28 KM. Auto wyposażano w felgi z otworami wentylacyjnymi. Modyfikacji poddano również system oświetlenia samochodu - reflektory amerykańskiej firmy Sealed Beam zostały zastąpione marką Helia. Deska rozdzielcza, kolumna kierownicy i dźwignia zmiany biegów były malowane w kolorze nadwozia. Gałki i pokrętła na desce rozdzielczej otrzymały symbole funkcji, którym były przypisane (wycieraczki, światła, ogrzewanie itp.).
Samochód cieszył się coraz większym powodzeniem, co mobilizowało fabrykę do zwiększania tempa produkcji. W dniu 06 marca 1954 r. taśmę produkcyjną w Trollhattan opuścił 10-tysięczny egzemplarz. Przebojem na lato miał być model z tekstylnym, rozsuwanym dachem, który jednak nie cieszył się popularnością pomimo dopłaty zaledwie 600 koron szwedzkich do ceny samochodu.
W roku 1955 dokonano kolejnych modyfikacji modelu. Zmieniono kształt tylnych świateł na bardziej kwadratowe i - począwszy od samochodu z numerem nadwozia 11.001 -instalowano elektryczną pompę paliwową w miejsce stosowanej dotychczas pompy mechanicznej. Do palety kolorów nadwozia dodano kolejny - zielony w odcieniu mchu.
Pod koniec 1955 r. zaprezentowano następcę modelu 92B - SAAB-a 93, jednakże produkcja obydwu modeli w roku 1956 odbywała się równolegle. Ostatnie egzemplarze modelu 92B, podobnie jak model 93 posiadały jednoczęściowy zderzak - zarówno przedni jak i tylny. Wprowadzono również kolejne dwa kolory nadwozia - szaro-zielony i beżowy.
Ogółem powstało 20.128 sztuk pierwszego seryjnego modelu 92, z czego 14.828 aut to samochody w wersji 92B.
Darusz Kamiński
(fot. Marek Wierzbicki)
(fot. Marek Wierzbicki)
